Paasfeest!

Vandaag zijn we, na de ochtenddienst, naar Zuurzak gegaan. De hele gemeente was uitgenodigd bij Gerard Buitenhuis. Heel fijn om zo met elkaar het feest van de opstanding van onze Heer te vieren. Het was erg gezellig. Iedereen had wat te eten en te drinken meegenomen. Voor de kinderen zijn eieren verstopt.
Eén grote Familie.

Vanmiddag hebben we in de kerk nagedacht over wat er in de krant zou hebben gestaan, zo'n 2000 jaar geleden, na het paasweekend. In groepjes van 2 hebben we artikelen geschreven. Net of we journalist waren in die tijd. Beetje fantasie heb je dan wel nodig. Niet om de verhalen te bedenken, wel om er een krante-verhaal van te maken.
Ik ga die verhalen in de computer zetten en dan printen we het uit, deze week.

We hebben weer afscheid genomen van een paar mensen. Een stel "op leeftijd" dat de wereld rond heeft gezeild. Indertijd al eens een paar maanden hier door had gebracht. Een half jaar geleden hier weer "verzeild" raakte. En komende week het ruime sop weer gaan kiezen, richting Nederland. Volgens eigen zeggen nemen ze met pijn in hun hart afscheid van onze gemeente en van Curacao.

Na kerktijd hebben we snel stokbroodjes gehaald, thuis, drinken en wat beleg en zijn we doorgereden naar Boca Sami. Een klein vissersdorpje. Op de steiger hebben we onze broodjes gegeten.
De jongens vonden nog vislijnen met haakjes. De lijnen zaten nogal in de knoop, maar dat kregen ze wel opgelost. In de gauwigheid ving Ard er nog een visje mee.
Ondertussen ging de zon onder. Waarop Ellen verbaasd vroeg: Hè, waar is de zon nu?
Zo is-tie der nog en zo is-tie weg.
Thijs huppelde en sprong in de rondte waardoor ik mijn hart vasthield, bang dat hij in het water zou belanden. (Als een echte moeder...) Het is goed gegaan, gelukkig.

Gister zijn we weer een eind opgeschoten met het appartement. Ard verwacht nog 1 dag bezig te zijn met de muren. Ik heb weer heel wat plamuur gesmeerd. Theo heeft erbij geholpen (na de bijles) en Arjan heeft schroeven aangedraaid.

Morgen gaan we weer verder. Al gaan we ook Theo zijn feestje vieren. Zestien jaar geleden dat we met de ambulance, met het pontje van Drongelen naar Waalwijk, naar het ziekenhuis crossten. Waar Theo op de wereld kwam, een echte Brabander.
Het wordt wel een andere verjaardag dan anders: geen Spakenburgs Hart, geen witlof.
Maar wel zon, een vlieger, vislijnen en nog meer leuke cadeautjes.