muurtjes gezet

Vandaag was het 17 jaar geleden dat we zijn getrouwd. Toen hadden we heel wat slechter weer dan nu! Hoosbuien, harde wind. Maar het was toch een mooie dag waar we nog met plezier aan terugdenken. Toen hadden we niet kunnen bedenken dat we nu hier op Curaçao zouden wonen met onze kinderen! Al hadden we toen al wel willen gaan. Wat is er veel gebeurd in al die jaren. Het is maar goed dat je niet in de toekomst kunt kijken, al zou je het soms willen. Ik had het allemaal niet van te voren willen weten....
Vandaag zijn ze begonnen met muurtjes metselen voor de fundering. Dan zie je dat de vloer best hoog komt te liggen. Het gaat anders dan in Nederland waar je vloer gelijk komt met de grond. Hier bouwen ze vaak een eindje van de grond. Dus we moeten nog iets van een trap of bordes. Haha. Chique hoor. Maar het is wel heel gaaf om nu elke dag het huis verder te zien komen. Zelfs morgen gaan ze aan het werk. Dat is hier vrij normaal op het eiland. Veel bouwvakkers komen ook van Haïti of de Dominicaanse Republiek. Zij hebben het geld hard nodig, dus ze werken veel.

Vanmorgen zijn er mensen hier geweest om het dak te repareren. Ze zijn wel een uur bezig geweest. Toen vertelde de baas dat het klaar was. Er lagen pannen scheef en nu was het weer goed. Daar had ik mijn vraagtekens bij. Maar wie ben ik?
Bij toeval ging het vanmiddag even weer stortregenen, dus konden we gelijk constateren dat het dak nog erger lekte dan daarvoor. Dus ik denk dat hij nog een keer mag komen.
We waren bij de baai. Eerst was het nog lekker zonnig, maar toen zagen we al wat grijzigs aankomen. Het leek dat de bui langs ons zou gaan. Maar net toen we besloten hadden dat we toch beter naar huis konden gaan, en we in de auto zaten, begon het te hozen. Gelukkig waren Theo en Arjan thuis, die hadden allemaal handdoeken neergelegd waar het lekte.

En vanavond hebben we een Indonesische maaltijd gehaald bij Tempo Doeloe. Heerlijk! Echt een feestje.

Ellen had een leuke dag gehad op school. Die is zo enthousiast over alles op de Divi. En 's avonds leest ze met mij een heel hoofdstuk in haar boek. Een serie over een meisje dat ook niet zo goed kan leren en die ook veel van paarden houdt. Zo herkenbaar voor Ellen. Het lezen gaat dan nog niet vloeiend, maar wel veel beter dan een poosje terug.

Thijs had een 8 en een 10 op zijn toetsen, zei hij.

En Arjan had geoefend met de klas op rekentoetsen. Hij had als een van de weinigen een 8! Hoopgevend voor straks in april/mei.

En ik? Ik heb het voor elkaar gekregen met mijn ereader. Zo maar, opeens, was het voor elkaar. Misschien toch doordat ik de firewall en de automatische updates uitgeschakeld had. Wie zal het zeggen. Ik kan weer even vooruit!