Belangrijke vorderingen

Het meest opzienbarende feit van deze dag is wel dat de wasmachine werkt! Hoe blij kun je zijn als je zelf weer zo'n machien mag bedienen. Ik heb er 5 minuten voorgestaan om te kijken of hij het goed deed met een gevoel of ik de jackpot had gewonnen. Kun je nagaan. Wel een beetje erg Mien Dobbelsteen, maar goed.
Natuurlijk stond dat ding er gister al, maar hij spoot wel erg veel water bij de aansluiting. Arjan en ik zijn erg op zoek geweest naar de oplossing, vanmorgen. 1 ringetje had ik gevonden bij de tuinspullen. Dat zat bij de aansluiting van de buitenkraan. Maar dat was niet genoeg. Gelukkig belde Stijnie of het handig was als zij vanmiddag even langs zouden komen. Misschien dat Douwe het kon verhelpen. Heel fijn. Douwe nam ook een ringetje mee en jawel, met 2 ringetjes was de spuiterij verholpen. Het is dan wel geen buurman, maar op deze manier heb je ook veel aan broeders.
Verder vond ik vanmorgen Blokus terug. Ik had zojuist aan Thijs belooft dat ik heel hard zou juichen als ik het vond. Dus dat deed ik. Thijs is zulke uitspattingen niet echt van mij gewend, die stond te trillen op zijn benen. Maar hij maakte onmiddelijk de tafel leeg zodat we direct een spelletje konden spelen. Waarbij ik 2 keer heb verloren. Ik moet er even weer inkomen, denk ik.
En dan heb ik ook nog de theepot teruggevonden! En de steelpan. Stapels handdoeken en nog allerlei minder noodzakelijke dingen.
Alle gereedschap. Hé Ard, misschien wel handig als ons huis eens klaar is en we daar aan de gang gaan. Je weet maar nooit, wellicht gaan we dat ook nog eens beleven!
Vanavond hebben we lekker makkelijk bij de Pizzahut gegeten. Ik had de kinderen gewaarschuwd dat het dikke pizza's zijn, dus we namen de kleinste maat. Onder protest van alle kinderen. Uiteindelijk hadden alleen Theo en ik onze pizza op. Arjan had 1 stuk over, Ellen en Thijs allebei 2. Het leuke van de pizzahut is dan dat ze komen vragen of je het meewilt naar huis. Dat zei Theo al van te voren. Dus we hebben het meegekregen in een doosje. Ellen en Thijs wilden met alle geweld nog een toetje. Ze hadden mousse: chocolade. Theo vond het belachelijk dat ze dat wilden terwijl ze niet eens hun pizza ophadden. Maar het was eigenlijk mijn schuld, ik had het half en half beloofd aan Ellen. Fout natuurlijk.
Maar ze heeft het wel helemaal opgegeten. Toen was ze hondsberoerd. Een half uurtje later was het ergste wel weer gezakt. Ze zijn allemaal heerlijk gaan slapen met hun buik vol. Hopelijk slapen ze daarmee ook lekker uit!
Toen kon ik mijn inmiddels droge wasje van de lijn halen.....zo snel gaat dat hier. Nu hangt de tweede al, maar ik hoop niet dat het morgenochtend vroeg gaat regenen. Dat wil nog wel eens gebeuren, hier.
Morgen de rest van de dozen wegwerken uit de kamer. Schoenen voor Thijs zien op te snorren. Stofzuigen, dweilen, was opvouwen (ja, dat moet ik ook weer zelf doen, nu) en naar de baai....Hmmm, misschien een beetje veel voor 1 dag