Vriendinnen

Er was nog een klein detail wat ik graag wilde doorgeven, behorend bij het reisverslag van Theo.
Toen ze donderdagmorgen in alle vroegte op Flamingo-airport stonden, vroeg Theo: hoe komen we hier vandaan?
Nou, zei Ard, laten we een leuke auto uitzoeken. Hij had nl. afgesproken met een student dat ze die dagen haar auto mochten lenen. Dus die stond daar mooi voor hun geparkeerd: bij de airport, met de sleuteltjes in het contact en de deur niet op slot.
Dat is dus Bonaire. Nog ongecompliceerder dan Zeewolde. Waar ik ook rustig de achterdeur open liet als ik Thijs uit school ging halen. Nog gemoedelijker dan Genderen, waar we ook nooit de auto op slot zetten, maar tenminste wel de sleuteltjes uit het contact haalden...
Overigens vergeet ik hier ook wel eens om het keukenraam dicht te doen als ik wegga. Maar op Blue Bay is het ook veilig. Staan de hele dag de deuren wijd open zonder dat er allerlei gespuis je erf op komt. Hooguit maken de hagedissen een kuiertje door je kamer.
Vandaag is de tuinman geweest. Jongens, wat leven we hier luxe. Een tuinman die in een dag je hele tuin onder handen neemt. We hebben hem van alles aangeboden: koffie, water, cake. Maar hij wilde niks aannemen. Had zelf van alles mee, zei hij. En maar werken. WERKEN! Alles gesnoeid en geknipt, geveegd en alle blad weggehaald. En er valt veel blad! Het groeit hier allemaal reuzehard. Er groeien dikke, groene bladeren aan de bomen. Ik weet niet wat dat voor bomen zijn. Het blad lijkt een beetje op laurier, is ook zo hard en stug. Dus dat vergaat ook niet zo makkelijk. Nu is alles weer opgeruimd. Wow, die jongen gaan we ook maar strikken voor onze eigen tuin, als het over een paar maanden wat geworden is.....Nog even geduld hebben.
Overigens zijn alle vergunningen binnen. Ze kunnen gaan rooien, komende week. Zou het nu dan toch echt.....
Vanmiddag zijn we lekker even hier naar de baai geweest. Arjan bleef thuis. Ard had zijn geliefde blik gevonden waar hij de laatste dingen in had die hij graag wilde gebruiken. Waaronder een CD-rom met flight-simulator. Verder was hij druk met een proefje met batterij, magneet en koperdraad. Maar het lukte uiteindelijk niet. Tja, daar zijn het proefjes voor. Soms lukt het wel, soms lukt het niet. Gelukkig heeft Arjan veel geduld. Hij zal het vast nog een keer proberen met ander koperdraad, want daar zat het probleem in, begreep ik.
Ellen vond haar vriendin Nadine weer. En Thijs strikte haar grote zus. Ze zijn met zijn vieren zo'n beetje de hele middag zoet geweest. Thijs zag zelfs kans om bij de Kids Club te winnen met mini Bowling. En uiteindelijk ging Ellen bij Nadine eten en at grote zus Fenna bij ons. Zij is 11, en dat vindt Thijs een stuk leuker dan jongetjes van zijn eigen leeftijd.
Ard en Theo hebben een tijd gesnorkeld buiten de baai, naar links. En ja hoor: ze zagen een schildpad! Goed geoefend op Bonaire. Hij staat ook weer mooi op de foto. Toch wel leuk, dat je ook onder water foto's kunt maken. Die van Bonaire zijn zo mooi, ze hadden zo in een boek kunnen staan. Ook fijn voor mij, hoef ik zelf niet te gaan snorkelen. Want dat lijkt me nog steeds niet wat. Ik ben al blij als ik gewoon doorzwem en vaag onder mij allerlei visjes waarneem. Erg he? Ze houden hier allemaal hoop dat ik het de komende 3 jaar nog wel een keer zal gaan leren.
Theo vertelde net dat hij even lekker heeft geknuffeld met zijn leguaan. Hij houdt hem in zijn hand en daar begint het beestje al aan te wennen. We zijn er achter dat hij het liefst banaan eet, maar meloen vindt hij ook lekker en als er niks anders meer ligt wil hij ook wel restjes paprika opeten. Misschien moet je toch maar biologieleraar worden, Theo!