Meeleven

Vanmorgen zag ik dat Lennard, van Elzo en Petra, overleden was. Meestal kijk ik 's morgens vroeg even de mail door en hyves. Zeker de laatste dagen las ik ook eerst de blogs van Petra. Dus het was niet helemaal onverwacht. Natuurlijk is het waar dat Lennard zelf nu verlost is van al zijn beperkingen. Maar juist door de enorme zorg die hij nodig had van zijn ouders en broers en zus, nam hij zo'n grote en bijzondere plaats in bij hen. En evenredig groot is het gat dat geslagen is. Heel de dag ben ik er mee bezig geweest in mijn gedachten. Er komt dan ook weer veel bij ons boven. Al was de situatie bij het overlijden van Femke heel anders. Je weet dan wel wat er allemaal moet gebeuren en wat er over je heen komt.
Wat gelukkig mogen we zijn als we geloven dat ons kind naar de hemel is gegaan. Ons alleen maar is voorgegaan en dat we ze daar op een dag terug mogen zien!
Onze kinderen waren er ook erg van onder de indruk. Thijs voelde het haarfijn aan en zei het ook: dat het voor Lennard veel fijner is in de hemel, maar voor zijn familie is het wel heel verdrietig.

Verder ging alles hier zijn gangetje. Met dank aan de buurman hebben we vandaag al stroom gekregen. Heeft de loodgieter zijn werk gedaan. Is de container met materiaal voor het appartement enzo op de kavel gezet. En heeft de stukadoor zijn spullen gebracht zodat hij morgen gelijk aan de gang kan.
Er wordt hier druk aan surprises gewerkt. Vooral Ard is met iets groots bezig. Mijn dichtader zit ernstig verstopt (zeker na zo'n dag als vandaag....) Nou ja, ik heb nog een paar dagen. Morgen hoef ik niet heel veel te doen. Skypen met Ingeborg!! Voor de rest stort ik me dan toch maar op Sinterklaas. Het moet nu zo langzamerhand echt komen.