vrijdag 1 juli

Vanmorgen was Ard al weer vroeg de deur uit: hij moest 2 auto's bekijken en uitproberen, een gesprek met de architect en ik schat in dat hij ook nog bij school langs is geweest, maar dat weet ik niet zeker.
In elk geval kwam hij om kwart over 12 weer thuis. Balend. Niks gelukt. Die grote bak, waar we van de week naar gekeken hadden, wilde niet starten. Daar moest eerst een andere accu in. Maar voordat ze daar achter waren was Ard al een uur verder, ongeveer. Want eerst waren ze ook nog de sleutel van de auto kwijt. En dat is dan een grote Ford-Mitsubishi-garage. Volgende adres was een kleine garage aan de Gosieweg (voor insiders). De auto, een rood Suzuki-Jimney autootje. Heel leuk, maar erg kaal, bekleding wat gaar, net een beetje te erg. Hij kostte ook niet veel. De mevrouw van de garage had nog wel wat geschikts, maar dan moesten we vanmiddag even terugkomen. aangezien we toch ook al voor die Galloper terug zouden komen, kon dit er nog wel achteraan. En daarna de was weer ophalen bij Zuikertuintje.
En tot overmaat van ramp was de architect ziek, griep. Grrrr. Weer geen afspraak.
Dus zeiden we: gauw eten en naar de baai. Om 4 uur auto's kijken.
Zo gezegd, zo gedaan. Vanmorgen vielen er nog een paar buien. Maar vanmiddag scheen de zon. Het was heerlijk aan de baai. Er is ook een houten schuurtje waar ze kinderen vermaken. Thijs en Ellen trekken daar steeds heen. Soms gaan ze knutselen, soms doen ze spelletjes. Ideaal!
Thijs heeft nog een poos gesnorkeld met Theo, zagen ze een barracuda en allerlei andere vissen. Het maakt Thijs niet uit, die vindt alles leuk.
Om kwart voor 4 hebben we snel alles opgepakt, thuis Theo en Ellen eruit geknikkerd. Nog snel Thijs een broek en een shirt aangetrokken, want die loopt bijna alleen in zijn zwembroek of zijn onderbroek. Maar als je de stad ingaat moet je wel iets gekleder eruit zien....Zelfs hier.
Kwamen we bij de garage, stond de Galloper (wat dat dan ook voor merk mag zijn) al gestart en al. Mooi. Overigens duurde het toen nog een kwartier voordat we konden vertrekken. De raampjes wilden niet naar beneden. Hmmm.
Gestart, het ging een beetje schokkerig, maar dat komt van het wennen. Met Arjan en Thijs achterin reden we een rondje. Hij was wel echt groot, met een grote motorkap. Vlakbij de garage, op een rustige weg, zette Ard de auto even stil. En....kreeg hem niet meer aan de praat. Geen nieuwe accu dus. Alles geprobeerd. Niks. Daar sta je dan met je goeie gedrag! We zijn maar uitgestapt en naar de garage gelopen, zo'n 10 minuten. Je loopt niet zo hard als het over de 30 graden is met een moe jongetje aan de hand. Arjan zei al: wilt u die auto nog wel?
Nou, nee, doe maar niet....Stel je voor dat je halverwege Westpunt stil komt te staan!
Het kostte Ard nog al wat moeite om de mensen in de garage aan hun verstand te peuteren dat dit niet afgesproken was. De sales-manager had beloofd dat er een nieuwe accu in kwam en dat hij verder helemaal opgeknapt voor ons klaar zou staan. Maar de man van de werkplaats zei: voor dat geld kun je het wel vergeten. Je mag hem hebben zoals hij hier staat en je zoekt het maar uit.
Waarop Ard zei: alsjeblieft, hier zijn de sleuteltjes, jullie zoeken het maar uit.
En zo zijn we weer vertrokken. Richting stad. Eerst naar de Gosieweg. Maar voordat we daar waren kwamen we nog bij een andere auto langs. Die had Ard ook al zien staan, vanmorgen. Een Pick-up. Snel gestopt. Even gepraat en daar kregen we hem mee om uit te proberen. Hij zag er prima uit. Voorin 2 plaatsen, achter 3 zitplaatsen. Maar met een beetje aanduwen kunnen de kinderen met elkaar wel achterin zitten. In elk geval vonden Arjan en Thijs het wel wat. Hij rijdt goed en achterin kun je heel wat bagage kwijt. Als we gaan verhuizen dan kunnen we hier ook lekker veel spullen in gooien.
Nou moeten we even snel een verzekering zien te regelen. O ja, daar was Ard ook nog langs geweest, Ennia, voor een autoverzekering. Was afgesproken, maar bij nader inzien hadden ze een vergaderdag. Kom volgende week maar weer terug. Wat een pech.
Dus zei Ard: dan moet jij dat volgende week maar doen.
Dat dacht ik niet. Ik ben nog helemaal niet de stad in geweest en dan moet ik dat alleen uit gaan zoeken. We wachten wel tot dinsdag over een week!
Als we wilden hadden we die Pick-up gelijk mee kunnen nemen. Of we dan wel cash wilden betalen. Want de pinpas ging niet werken. Nououou, 12000 gulden contant in je zak, dat doe je ook niet zomaar. Nu houden ze hem nog even vast voor ons, gelukkig en zoeken we een oplossing.
Ondertussen was het bijna half 6 en voor 6 uur moest de was opgehaald. Dat werd jakkeren, want er stond nog een garage op de planning. Maar de stemming steeg weer.
Wij als de gesmeerde bliksem dat rode autootje bekeken. Dat werd hem niet, maar ze hadden nog een andere leuke: een witte Suzuki Ignis. Echt een kleintje. Die moeten we nog wel een keer uitproberen als Ard weer terug is op Curacao, maar het zag er goed uit, dus dat moet al raar lopen wil dat niet door gaan.
Toen belde die man van de Pick-up dat we wel geld konden opnemen bij de Girobank in Zuikertuintje. Daar was het heel druk. De mensen stonden tot buiten te wachten. Dus het duurde eerst een half uur voordat Ard aan de beurt was en toen nog een half uur voordat hij het geld had. Althans, een deel van het geld.
Daarna gingen we alweer snel pizza's halen bij een afhaalitaliaan. En daarna alweer als de gesmeerde bliksem richting Blue Bay. Inmiddels waren we er achter gekomen (ergens) dat morgen de winkels dicht zijn. Het is dan Dia di Bandera (bandera is vlag), dus er moesten nog boodschappen gehaald worden, ook voor zondag. Een geluk was dat ik vanmorgen al een flinke lijst gemaakt had. Die lag wel thuis, maar een deel had ik wel in mijn hoofd.
Ard heeft mij afgezet bij de Centrum, is zelf met de jongens doorgereden naar huis, heeft de kinderen met elkaar aan de pizza gezet, is teruggereden naar de supermarkt, ondertussen hopend dat ze niet alles op zouden eten.....
En om 8 uur waren we thuis. Zucht!
Boodschappen in de koelkast, vriezer en kast gemikt. En toen bleken er nog 3 stukken pizza te zijn. Flinke stukken, dat wel, maar de kinderen hadden flink hun best gedaan. Het waren lekkere pizza's. Voor herhaling vatbaar.
Maar wat een dag!
De afwas stond er nog. Alleen had Theo er wel voor gezorgd dat Thijs zich gedouched had (lief he?), hadden ze met elkaar uit de Bijbel gelezen en gedankt! En de boel opgeruimd. Heerlijk.
Morgen naar Lagun. Dan gaan we eens echt relaxen. Misschien zien we nog wel een schildpad.