weer van alles aan de hand...

Gister zijn de stucadoors weer geweest. Die hebben de hele dag staan zwoegen op de pilaren en de rand boven de porch. Maar het wordt heel netjes. Ze zullen er nog wel minstens een hele dag voor nodig hebben om de rest te doen. En dan is er verder ook nog wel het één en ander wat zij moeten aanpakken: een gat in de muur bij het berghok, waar de leidingen naar buiten gaan, de plaatsen waar de leidingen van de airco’s lopen, binnen een stopcontact wat iets hoger zit dan het stopcontact ernaast (dus die moet naar beneden. Het zijn heel zwijgzame mannen. De 1 werkt voor het huis, de ander achter. Af en toe lopen ze naar elkaar toe en dan spreken ze even. Voor de rest hoor je ze niet. Soms lach ik maar eens vriendelijk naar ze, want we spreken elkaars taal ook niet. Nee, dan de tegelzetter, die komt met een hulp en die kletsen de hele dag tegen elkaar. In het Spaans, of Colombiaans ofzo. Gister moest ik een zak voegmiddel halen. Hij durft niet zo veel tegen mij te praten, want mijn Papiamentu is nog niet zo goed (en dat van hem ook niet, maar als je Spaans kunt kom je wel een heel eind hier). Maar toen moest hij wel, want hij kon niet verder. Dan komen we er samen wel goed uit. Voor mij is dat juist heel leerzaam. Dus ik naar de Kooyman. Bij de tegels gevraagd. Gelukkig had ik een lege zak mee van wat ik moest hebben. Want anders was ik nog met het verkeerde thuis gekomen. Nu moest ik bij de drive-thru zijn. Dan rij je dus het magazijn binnen en zoek je wat je hebben moet. Soms wordt je ook wel geholpen, als het van hoog moet komen. Maar ik vond meteen wat ik zocht. Wat was ik blij dat ik al een keer met Ard daar binnen was geweest en wist hoe het daar in elkaar zat en wat ongeveer waar ligt.
O ja, toen ik thuis kwam was de aannemer bezig om onze deuren erin te zetten, het laatste kozijn was ook erin gemoffeld. Niet helemaal netjes, dus daar zullen ze nog wel een keer aan moeten knutselen. Maar goed, in elk geval kunnen wij ook weer een deur achter ons dicht doen als we naar bed gaan.
’s Middags ben ik met Thijs en Ellen naar de baai gegaan om die mannen niet voor de voeten te lopen. En toen ik terug kwam was Ard bezig om tegeltjes te plakken boven het aanrecht. Nu hoopt hij dat de tegelzetter vandaag dat stukje meevoegt. Ik zal hem straks even lief aankijken.
De zon ik net op en ik zit op de porch mijn stukje te typen. Daar komen de stucadoors weer aan. Kwart voor 8! Mooi op tijd. Dan gaan ze zich vermommen, want ze werken een groot deel van de dag in de zon. Ze binden een doek om hun hoofd en nek om niet te verbranden.
Gisteravond kwam Ruben nog. Die heeft geholpen om de kast van Theo in elkaar te zetten. De deurtjes moeten er nog voor, dan kunnen we iets in gaan ruimen. Maar ja, hoe meer je hebt staan, hoe meer je schoon moet maken van het stof…. En als ze van de week nog gaan schuren in huis (de muren) dan wordt het nog even heel erg! Alhoewel we wel de deur dicht kunnen doen, met eventueel een natte handdoek ervoor. Dat scheelt in elk geval wel.

Dinsdag avond
Een dag vol belevenissen. De stucadoors hebben hard doorgewerkt. De porches zijn klaar, alles is glad, nu kan het geschuurd en geverfd. Ook de tweede badkamer is een heel eind. Morgen de vloer voegen en dan kan de wc erin en de douche. In de eerste badkamer hebben ze vandaag toch nog maar een drempeltje gemaakt, het water liep, zelfs met douchegordijn de gang in. En dat was niet de bedoeling. Het ziet er keurig uit. Alleen had ik net de hele morgen mijn best gedaan om die badkamer schoon te soppen….
Ergens halverwege de ochtend kwam er nog een auto aan. Even later hoorde ik gedreun alsof er gegraven werd. Ja hoor, er werd een sleuf gegraven. Dat kon bijna niet anders zijn dan voor internet. Joepie! Maar waarom ze dan helemaal voor het huis langsgingen, dat snapte ik niet. Die sleuf werd gegraven met wel een man of 4, terwijl er ook nog 1 in de auto zat. Dan denk je: nu komt het wel goed. Helaas, vlak voordat ik naar school ging om de kinderen op te halen waren ze weer verdwenen. Wel kwam er toen een gravertje aan, maar die bleek later de rooi leeg te halen.
Ik was er al achter dat iemand de waterkraan had dichtgedraaid. Dat heb je als er her en der geklust wordt in huis. Maar in de middag was het water er nog niet weer op. En aan het eind van de middag nog niet. Dus ging Ard dat maar doen. Toen wist ook niemand wie het water er af gehaald had. Doch dat bleek al gauw: het spoot in de geul die er nog lag voor de internetkabel. Een stuk of 5 fontijnen spoten vrolijk omhoog. Die lompe jongens met hun Kango hadden dat op hun geweten. En meteen kwamen we er ook achter dat de stroom eraf was. Zo balen! Hadden we gas, want Ard had bij een klasgenootje van Thijs een kleine gasfles gehaald en aangesloten. Heel fijn. Maar zonder water en stroom wordt het op andere manieren lastig.
Ard heeft eerst onze loodgieter gebeld. Die is gekomen, heeft de helft van het waterleidingnet afgesloten, zodat we tenminste nog water konden pakken in de douche. Morgen zou hij het repareren, want daar had hij nu geen materiaal voor. Er moest een behoorlijk stuk nieuwe slang tussen gezet worden. Daarna heeft Ard UTS gebeld. Het viel niet mee om daar iemand te pakken te krijgen. Uiteindelijk lukte het. Kreeg hij een vriendelijke juffrouw aan de lijn, die meedeelde dat ze zou kijken wat ze er aan kon doen. Maar daar ging Ard niet mee akkoord. Die wilde iets hardere uitspraken. Dat lukte niet. Tot hij dreigde met de Amigoe. Toen kon hij ineens doorverbonden worden met iemand anders, die wat hoger op de ladder stond. Ook die wilde hem rustig aan het lijntje houden, ze zou eens informeren enzo. Nee, zei Ard, ik wil vanavond nog iets horen. Als u niet terug belt, dan ga ik met dit verhaal naar de Amigoe. Nee, nee, nee, de monteur zou bellen of zij zou zelf terugbellen. Ze zou er alles aan doen om dit op te lossen. Zo gezegd, zo gedaan, even later belde ze dat de monteur zou komen. Ja, het klopte, die mensen die bij ons geweest waren hadden wel door dat ze iets verkeerd hadden gedaan, ze hadden al materiaal gekocht om het te repareren. Even later stond die man voor het huis. Not amused, maar ja, dat waren wij ook niet.
Inmiddels zag Ard, nadat hij aan de stoppenkast gerommeld had, dat er een lamp in het halletje voor de berging brandde. Da’s raar, eerst deed die het niet!! Dus de elektriciteit kon wel eens ergens anders door vernaggeld zijn. Wij overal controleren waar stopcontacten het deden. Alleen die ene in dat halletje. Nu waren de stucadoors bezig geweest met de stopcontacten bij het aanrecht, omdat die niet netjes gelijke hoog waren. Ze waren teruggezet met vrij veel cement. Ard heeft het losgetrokken en zei: Hij maakt overal kortsluiting. Dus de boel schoongemaakt. Stoppen goed gezet, en tadadada…..alle lampen deden het weer. Nou ja, alle lampen die we ergens hebben. Dat zijn er nog steeds niet zoveel. Net op tijd, voordat het donker werd. Tegelijk stond dus die monteur voor het huis. Om de waterleiding te maken. Ook dat lukte, zodat we voor het eten nog en stroom en water hadden! En veel sorry’s van UTS, uiteindelijk. Met de belofte dat (ku Dios ke) morgen internet aangesloten wordt. Jaja, en als het niet lukt…… We zullen zien.
Ondertussen had ik eten staan koken op mijn mooie, nieuwe gasfornuis. Rijst met kip-kerrie, favoriet bij iedereen, een echt Koops-recept. Lekker makkelijk. We hebben zitten genieten van een gewone maaltijd. Wat een luxe als je gas hebt om op te koken! En water om af te wassen. En stroom om je water warm te maken. Al had ik dat natuurlijk nu ook op het gas kunnen doen. Maar dan in het donker, of met een kaarsje.
Voor de tweede badkamer hebben we net besloten dat we wel een douchedeur aanschaffen, maar een drempeltje willen we nog even mee wachten. Dat lijkt niet mooi, denk ik. Aan mij de uitdaging om dat morgen te gaan bespreken met onze Spaanstalige tegelzetter.
Zo had ik vanmorgen ook al een ingewikkelde bespreking met de loodgieter. Die vroeg om de lavabo, de wasbak. Daar verbaasde ik mij over, want hij was bezig in de douche met de goot. Maar goed, blijkbaar wilde hij ook wel even de wasbak ophangen. Nou fijn, ik dat ding aangewezen. Nee, dat bedoelde hij niet. We kwamen er niet uit samen. Ik Ard nog gebeld, waar hij de schroeven had voor de wastafel/kastje. Sifon, had hij het ook over. Ik de sifon gepakt. Nee, nee, schudde hij. Toen heeft hij de architect gebeld. Bleek dat hij gewoon die goot moest hebben met de aansluitingen. Dat zit er nu netjes in.