tafel, stoelen en vééél muggenbulten

Ard had aan Herman gevraagd of hij de tafel in elkaar wilde zetten. Dat wilde hij best doen. Maar dan moet je wel alle onderdelen hebben. En dat viel niet mee! Herman en ik hebben ons een ongeluk gezocht in de garage. De tafelbladen waren gauw genoeg gevonden. De poten ook, die stonden bij Arjan in de kast. Niet echt logisch, maar bij een vorige zoekactie waren ze uitgepakt. Maar ja, en toen......? Zoeken, zoeken, zoeken. Het moest een lang pakket zijn, bijna 2 meter hoog (of lang, net zoals je het wilt bekijken) niet te vinden. Wel vond ik eindelijk de glasplaat van de tafel buiten. Ook wel fijn. En 2 zagen, waar Ard en de jongens al weken naar op zoek zijn geweest. Nu hebben ze net zaterdag een nieuwe gekocht. Zul je altijd zien. Uiteindelijk hebben we koffie gedronken en zijn we op pad gegaan. Eerst naar de botica. En bij de huisarts langs om een recept voor Ritalin. Heel de wachtkamer zat vol en de assistente kon geen recept maken. Nou, ik kom morgen wel terug. Om half 8.
Bij de botica deed Anja het woord: alstublieft iets voor de jeuk, ze zit onder de muggenbulten en allergiebulten. En ze wordt lichtelijk gestoord van de kriebels. Er was een aardige oude meneer, naar ons idee de apotheker, die eerst Azaron aanbood (had ze allang een tube van leeggesmeerd) en vervolgens een spuitbusje met iets van menthol. Dat leek wel iets. En poeder. Nu maar hopen dat het helpt. Het verlicht wel iets, maar het is nog geen wondermiddel.
Daarna zijn we naar La Curaçao gegaan. Alles afgezocht naar een Brabantia blikopener, maar helaas, vandaag zijn ze er niet. Een heel rek met Brabantia, maar geen blikopener. Die we nu in de la hebben liggen is echt kaduuk. Je draait je een ongeluk en de tandwielen gaan gezellig langs elkaar heen. Nu maar even geen voer uit blik tot ik ergens wel een goede blikopener heb gevonden.
Verder hebben we nog uitgebreid bij de kleren gesnuffeld. Met succes. Het werd ook wel tijd, want Arjan had bijna geen fatsoenlijke kniebroeken meer. Nu is hij het ook nog niet eens met de 2 die ik meegenomen heb....laten we hopen dat dat nog wel komt. En ook voor Thijs had ik een leuk setje. Die was wel enthousiast (en nog wel een ruiten-broek!) Gepast voordat één van de anderen er iets van gezegd kon hebben. Zolang het maar geen polo is....:)
Na het eten struinde Ard even door de schuur en riep: Ja, ik heb hem!
Grrr.
Bleek dat het frame in elkaar zat en zo verpakt is in karton. Je moet het maar weten.
Inmiddels was Herman begonnen met de stoelen. Die moesten ook nog weer in elkaar. Wat hebben wij toch veel demonteerbare spullen. Aan de andere kant wel handig dat niet alles in één keer in elkaar gezet hoeft te worden. De garage staat nu nog steeds vol met pakketten van Ivar, ivar, ivar, beddelen en kastdelen.
Maar: de tafel zit in elkaar. Ard heeft het zelf gedaan. Eerst het frame ondersteboven op de poten gezet...toen weer losgehaald en andersom gemonteerd. Heerlijk weer, zo'n grote tafel. Wat een idee dat die toch 5 maanden ingepakt heeft gezeten en dat we het met allerlei andere tafels en tafeltjes hebben gered.
Vanmiddag zijn Herman en Anja, met Ellen naar de baai gegaan, even later gevolgd door Ard met Thijs. Kon ik nog even iets in huis doen. Wat altijd tegenvalt. Was, afwas, enzo.
Arjan was thuisgekomen met een 10 voor zijn spreekbeurt! En een 7 voor taal. Hij durfde het haast niet te vertellen. Tja, als je altijd een 8 op zijn minst hebt.....
Vervolgens kwam Theo thuis. Met een grafstem kondigt hij aan dat het niet fijn is om cijfers terug te krijgen. Dus ik hou mijn hart vast. Wat krijg ik nu te horen??
Een 7,1 voor wiskunde. O, dan zal de rest wel dramatisch laag zijn.
Nee dus. Een 8,1 voor M1 en een 8,5 voor scheikunde.
Ha, mijn dag kon niet meer stuk! Ik heb de jongens spontaan een schaaltje chips gegeven.

Op de bouw, vertelde Ard even later, was het cement gestort. Morgen moet het drogen en dan halen ze het hout eraf.

Vanavond is Ard nog met Theo en Arjan, Herman en Anja naar de stad geweest: Theo gaat de Fatumloop meedoen, 10 km. hardlopen, telt mee voor een cijfer. Ard doet dan ook mee voor de gezelligheid.
Toen nog even langs fort Nassau om Willemstad by night te zien.
Ellen was ernstig teleurgesteld. Wat denkt u, zei ze, hoe zou u het vinden als u niet mee mocht.
Tja, ik ga toch ook niet mee, zei ik. Nee, maar dat was toch niet hetzelfde. Jammer dan, jij een andere keer weer.