vliegen

Gistermorgen, een lange dag geleden, waren we om 7 uur op. We hebben een ontbijt genomen in ons hotel en toen moesten we met de bus mee. Ze waren gelijk al vol en daar stonden wij met al onze koffers! Dus zijn we naar het hotel gelopen dat voor ons hotel stond, daar kwam de bus eerder en was hij nog leeg genoeg. Al met al waren we precies om 9 uur op Schiphol. Daar waren papa en mama Koops al met Ingeborg, Nienke, Marjolein en Jochem. En Theo's vriend Marco met zijn vader. Het inchecken ging niet zonder slag of stoot: twee koffers met een paar kilo overgewicht en de rest zat eronder. Toch nog maar wat dingen overgepakt. "Doe maar rustig aan, je hebt tijd genoeg" zei het meisje achter de balie. Maar ja, als je daar staat met 6 grote koffers en 7 stuks handbagage, dan heb je niet echt het gevoel dat je alle tijd hebt. Uiteindelijk is het gelukt zonder bij te hoeven betalen. Ook wel fijn.
Daarna konden we rustig met elkaar een kop koffie drinken. Ard is nog met alle kinderen naar het panoramadek gelopen om de Fokker 100 te zien. En om kwart over 10 gingen we ons klaarmaken om echt afscheid te nemen. Toen kwam net Gienke er nog aan met haar kinderen. Net op tijd om ons uit te zwaaien.
Er zijn wel wat traantjes geplengd, maar wij zijn niet zo'n huilerige familie. Overigens was ik blij dat dat moment achter de rug was.
De douane was het volgende programmapunt. Ellen was zo bang. Die had er allerlei vreemde ideeën over. Er gebeurde natuurlijk niks engs, dus dat viel mee.
Nog even een paar winkeltjes bijlangs en een toilet en toen konden we naar de gate.
Het verliep allemaal vlotjes. Overal moesten we even wachten, maar om 5 voor half 1 stegen we op. Iets te laat....Het vliegtuig was heel leeg. We hadden met elkaar alle ruimte achter in het vliegtuig. Binnen de kortste keren stond Thijs al een praatje te maken met de stewardessen en een steward. Hij liet het nieuwe boek van Ard zien over Martinair. (We vlogen met Martinair) Dat vonden ze heel leuk. Een stewardes heeft nog een stukje geschreven voor Thijs, zit voor in dat boek.
De reis was wel erg lang. Op den duur verveelden de kinderen zich wel. Maar dan konden ze nog een rondje lopen. Precies op tijd landden we op Aruba. Hadden we al een half uurtje weer ingehaald. Er hoefden niet veel mensen uit en in. De schoonmaakploeg ging even het vliegtuig door. Er werd getankt. En om 17.00 uur vlogen we weer. Zodat we keurig om 17.30 op Hato waren.
De douane was niet zo'n probleem. De mevrouw achter de balie lachte eens lief naar de kinderen, controleerde de paspoorten en wij konden doorlopen. Toen de koffers van de band plukken. Het is hier veel kleiner dan op Schiphol, dus die koffers hadden we zo. Tja, weinig passagiers, weinig koffers. Alles op de karren en toen nog de controle. Als je pech hebt moet je de boel openmaken. Er stond een mevrouw met haar hele hebben en houden op een tafel. Maar toen ze ons zagen met zoveel toestanden wenkten ze: doorlopen. Dus wij liepen vrolijk met alle koffers en tassen zo door naar buiten. Echt Antilliaans!
Buiten stond Daniel op ons te wachten met onze huurauto. Maar Douwe en Stijnie waren er nog niet. Wij waren veel te vroeg overal doorheen...
Gelukkig kwamen ze met een grote pick-up: alle koffers achterin. Theo en Thijs op de achterbank en wij met Arjan en Ellen in de blauwe auto. In 5 minuten waren we op Blue Bay.
Stijnie had een grote pan macaroni gemaakt voor ons en een 3 literfles drinken.
Martijn was hier nog met hun zoon, hij legde alles uit van het huis, tenminste, even in vogelvlucht.
Zoon Onno legde onze kinderen uit wat voor hun belangrijk was: de kokosnoten: hoe maak je ze open en drink je de kokosmelk, vogeltjes en voetballen...
We hebben een hapje macaroni gegeten en wat gedronken en toen snel de bedden klaargemaakt en de koffers uitgepakt. Inmiddels waren de kinderen total-loss: maar ze wilden nog wel in het zwembad. Even zwemmen en toen in bed.
En wij waren ook erg blij toen we eindelijk konden liggen!