Container uitgepakt

Vanmorgen werd Ard gebeld dat hij erbij moest zijn als de container opengemaakt werd. Ze zouden er om half 11 zijn.... Ard was er om half 11, maar hij kon tot bijna 11 uur wachten voordat de man van de douane er was. Met een mevrouw van het bedrijf waar die container meer dan een half jaar opgeslagen is geweest. Hoe optimistisch waren we toen nog!
Inmiddels had Ard op de kavel al gehoord dat de loodgieter boos weg was gegaan omdat er geen stroom was. Huh, geen stroom?? Bleek later dat de stroom er wel was maar dat er eerst stoppen geplaatst moesten worden.
Gelukkig was de stukadoor eindelijk wel aan de gang. En is de elektricien zelfs al klaar.
Zegt die douanier tegen Ard: heeft u het gereedschap? Huh, gereedschap, welk gereedschap? Nou, om de container open te maken.
Dat had niemand verteld.
Ard stond daar in zijn nette kloffie, overhemd, stropdas (ja, je moet wat als je in het management zit) vragen ze: En waar zijn de mensen om de container leeg te maken?
Ook dat had niemand gezegd, dus wij wisten niet dat de container gelijk leeg moest. Waarop de douanier fijntjes glimlachte. Blijkbaar had hij dit vaker bij de hand gehad.
Al met al hebben ze met een koevoet de container opengebroken en is alles in orde bevonden. Waarbij wij veel geluk hebben gehad, want de keuken van Ikea stond vooraan en officieel hadden we daar invoerrechten over moeten betalen.
Nu staat die keuken hier in huis omdat het een beetje te link is om dat zo op de bouw te laten staan. En zo is het hier nog een beetje voller.
Maar, zo zegt de aannemer, morgen gaan ze met een hele ploeg aan het stuccen en dan schiet het mooi op.
Eerst zien en dan geloven, denk ik dan.

Ondertussen wordt hier in alle hoeken en gaten gewerkt aan surprises en gedichten. Theo is zelfs al klaar! Maar die was dan ook al om kwart voor 10 vrij, vanmorgen. Een lerares is al een week ziek. Ze geeft natuur- en scheikunde, dus dan vallen er veel uren uit. Theo heeft ze wel nuttig besteed.
Ik hoop dat ik morgen nog een paar uur rustig aan de gedichten kan zitten, anders komt het niet goed met mij. Vannacht heb ik ook al wakker gelegen, piekerend over hoe ik Ellen haar surprise in elkaar kan zetten. Het wordt wel mooi!

Er is vandaag ook heel hard in de tuin gewerkt. De boel is aardig gekortwiekt! De tuinman vertelde dat het groeiseizoen hier het hele jaar door is, zolang het regelmatig regent. Kun je nagaan: in Nederland is het groeiseizoen van ongeveer mei tot september. Hier gaat het dus drie keer zo hard. Tenzij het lang droog is. Dat kan ook, zei hij. Hebben wij nog niet meegemaakt, maar hij woont hier langer dan wij....

Ellen had al weer een 10 op haar dictee! Het gaat zo goed. Ik zie het verschil ook: vanavond was ze bezig aan een gedicht. Er zaten weinig fouten in. Ze gebruikt de spellingcontrole ook nog. Heel handig van haar. Al kom je soms op rare oplossingen. Zo wilde ze schrijven: natuurlijk rolstoelpiet. Maar "natuurlijk" begon ze verkeerd. Met naartu en daar maakte de computer toen van: naar Turkije rolstoelpiet.
Ik zat er een poos naar te kijken, snapte niet wat ze daarmee bedoelde. Tot ze zelf uitlegde hoe ze daar aangekomen was.
In mijn ijver om haar te helpen zei ik dat ik wel de gedichten wilde schrijven. Waarop ze later zei: wat mag ik dan nog zelf doen? U wilt de gedichten schrijven....Wanneer kom ik in beeld?? Letterlijk.
Oeps, toen had ik door dat ik te veel naar mij toe getrokken had. Heel leerzaam.

Arjan heeft morgen zijn vierde feestje. Zijn klasgenoot was vandaag jarig. Maar die verjaardag viel in het water. Want ze zijn het grootste deel van de ochtend bezig geweest met problemen in de klas. Arjan kon er het fijne niet van vertellen. Het had te maken met roddelen, zei hij. In de pest-sfeer. Blijkbaar was het heftig, anders had de juf er niet zoveel tijd aan besteed.
Ik kan me wel voorstellen dat Arjan geliefd is in zijn klas. Want hij blijft heel rustig. Maar wel betrokken. Een soort rots in de branding.