donderdag 30 juni

Als je Ard zijn hyves leest, dan weet je het al. Maar de eerste papieren zijn binnen. Van de Immigratiedienst. Nu kijkt iemand van de politie ernaar. Die heeft daar wel 4 weken tijd voor nodig. Ja, we zijn natuurlijk ook wel met z'n zessen. En gezien onze criminele achtergrond......Maar goed, zo werkt dat nu een maal hier op de Antillen. Dat wisten we ook wel. Het is zo zonde van je tijd, al dat gerace naar Immigratie (en zo vroeg op de ochtend: afspraak om 8 uur, dan moet je wel om half 8 hier weg). Voorlopig kunnen we weer even vooruit. Ard heeft zelfs papieren gekregen dat hij in en uit mag reizen. Ook wel handig, tenslotte moet hij zondag weer terug kunnen reizen naar Nederland.
Theo, Arjan en Ellen zijn vanmorgen op zoek gegaan naar de bunkers die hier op het park zijn. Ze hebben ze gevonden. Erfenis uit de oorlog, de 2e Wereldoorlog natuurlijk.
Vandaag regende het een paar keer flink. En het was veel bewolkt. Even goed blijft het dan warm. Mijn wasje is dus uiteindelijk wel droog geworden. Een paar keer moest ik het van de lijn halen en dan een kwartier later weer ophangen. Dat hoort er ook bij. Overigens heeft Ard de lakens bij de wasserette gebracht. Wel lekker om weer eens op frisse lakens te slapen. Alhoewel, met de airco aan 's nachts valt het nog wel mee. We drijven nog niet ons bed uit.
Vanmorgen werd ons nieuwe gasfornuis bezorgd!! Niet dat we die nu al nodig hebben, dat is voor ons nieuwe huis. Maar dat was zo'n mooie aanbieding dat we die maar niet hebben laten liggen: een groot 5-pits gasstel met een grote oven eronder. Mijn wens sinds jaren. Kunnen we straks wel 6 pizza's in een keer in de oven doen. En alle andere lekkere dingen die je kunt bedenken.
Ook op dat gasstel kan ik mijn wokpan goed gebruiken. Tot nog toe was dat erg behelpen, terwijl ik wokken juist zo lekker vind.
Van Ellen moet ik nu erop zetten dat we zo verschrikkelijk door de muskieten worden gestoken. De kinderen zien er niet uit met overal rode plekken en erge jeuk. We spuiten en we smeren, maar het hoort erbij. Over een paar maanden is het wel gewend en hebben we er niet zoveel last meer van. Nu is het vervelend. Heeeeel vervelend, zegt Ellen.