met ons is alles goed!

Haha, 2 dagen geen update, allerlei ongeruste mailtjes en berichtjes. Maar hier is alles goed, hoor. Alleen was ik gisteravond zo gesloopt dat ik om 8 uur in bed lag. Heerlijk.

Op de bouw ligt de boel stil omdat de aannemer moppers heeft gehad van Blue Bay omdat hij geen toilet heeft geplaatst voor de bouwvakkers. Nu blijkt dat Selikor niet zo snel een toilet kan plaatsen....Dat is balen. Anders had het dak er nu al opgezeten.
En er is ook een hek geplaatst voor rondslingerend puin. Er slingert weinig puin rond, maar regels zijn regels. Zo ook met dat toilet. Denk maar niet dat die bouwvakkers daar naar toe gaan. De rooi is dichtbij en daar heeft ook niemand last van. Het is natuurlijk anders als je tussen 2 bebouwde kavels bezig bent. Maar de aannemer had al een paar keer een waarschuwing gehad. Dom dat hij het er op aan laat komen. Nu ligt de boel dus stil.

Gister is Ard zijn auto gemaakt. Alles werkt weer zoals het moet. En mijn auto is ook weer goed. Behalve de deukjes aan de zijkant. Hij hobbelde heel raar, al een tijdje maar het werd snel erger. We dachten nog dat dat vorige week gekomen was met die aanrijding. Tot gistermiddag bij de baai. Toen we weer bij de auto kwamen stond-tie met een lekke band. Ard hem gauw verwisselen: zat er een enorme bult in/op. Dus op weg naar de garage waar de auto van Ard gemaakt was kwamen we langs een bandenzaak. Daar gestopt, band afgegeven, kwartiertje werk zeiden ze. Doorgereden naar de volgende garage. Auto van Ard opgehaald. Terug naar de bandenman: klaar is Kees. Het kostte 60 gulden en dan zetten ze hem er nog even gauw onder ook! Nu rijdt hij zoals hij nog niet gereden heeft. De versnelling is ook helemaal goed. Dus afgezien van de deuken en de krassen en de versleten plekjes is het weer een lekker bakkie om in te rijden. Ik heb zo'n idee dat die rare band er ook al langer zat...

Dinsdagavond ben ik naar een lezing over lezen geweest. Het was op de Dividivischool, maar er waren ook ouders uitgenodigd van de Marnixschool (funderend onderwijs, groep 1-4) Het werd gegeven door een orthopedagoog. Een geweldig mens. Ze heeft ruim een uur staan praten, maar het verveelde geen moment. De kern was wel: lees zelf met je kind, elke dag 10 minuten, dan komt het meestal wel goed. Afgezien van dyslexie dan, dan komt het niet vanzelf goed, alhoewel je dan ook moet oefenen, oefenen, oefenen. Dat doen we ook met Ellen. En het gaat wel! Want ze heeft nu een boek van de bieb: Bezoekuur. Over alles van een ziekenhuis: afdelingen, poli, hal, lab, keuken, operatiekamer en nog meer. Dat vindt ze helemaal geweldig en daar leest ze dan ook zelf in, afgezien van de tijd dat we er samen in lezen als ze naar bed gaat. En dan kan ze ook nog vertellen wat ze gelezen heeft (begrijpend lezen dus). Dat had ik een jaar geleden niet kunnen denken! Het blijft wel zoeken naar boeken die voor haar aantrekkelijk zijn, maar ik heb wel hoop dat ze een heel eind komt. Al zal lezen nooit haar hobby worden, denk ik.
Maar met Thijs gaan we dus elke dag 10 minuten lezen. Die moet er even doorheen dat het nu nog niet vlot gaat.
Gistermorgen heb ik voorgelezen bij hem in de klas. Er waren een stuk of 6 voorleesmoeders. Ieder in een groepje. Ik had een boekje mee van Nanzi, de spin. Een soort sprookjesfiguur van Curaçao. De kinderen kropen op de tafel, vlakbij mij, om maar niets te missen van het verhaal. Zo leuk! Het verhaal staat ook in Papiamentu in dat boekje en Thijs vroeg mij dringend om het ook in Papiamentu voor te lezen. Maar er zaten kinderen in zijn groepje die thuis Papiamentu praten, dus ik probeerde nog er onderuit te komen. Helaas, poging mislukt. Dus ik heb het ook nog in Papiamentu voorgelezen. Het zal wel niet allemaal correct gegaan zijn, vooral klemtoon is soms gokken, maar ze zeiden dat het wel goed ging.
De kinderen mochten in pyjama naar school komen. Thijs deed dat niet, hij heeft niet eens een pyjama mee naar Curaçao. En vond het ook een beetje gek. Gelukkig was hij niet de enige in uniform. Wel erg leuk, zo'n ochtend.

Toen ik dinsdagavond naar die lezen-lezing was, kreeg Ard te horen dat de volgende dag (gister dus) er 2 bezichtigingen zouden zijn. Dat was even schrikken! Hij is met de kinderen als een idioot aan de gang gegaan om de boel opgeruimd te krijgen. Want we zouden ook allebei de hele ochtend weg zijn, dus het moest wel gelijk gebeuren. Kom ik thuis om kwart over 8: alles opgeruimd en schoon! In elk geval voor het oog....
Harm heeft zelfs de laatste restjes van het ontbijt enzo weggewerkt, gisterochtend.
Komen we om goed half 1 thuis. Blijkt dat de eerste bezichtiging niet doorging. Grr.
Nou ja, alles was wel aan de kant, zodat we na het eten snel naar de baai konden. Op de vlucht voor de 2de bezichtiging.
En ook vandaag komen er nog mensen kijken. Dus nu ga ik nog maar even weer verder met poetsen. En een paar wassen wegwerken. Boodschappen halen, achter recepten aan.
O ja, dat hebben we gister ook nog gedaan: foto laten maken voor ons pasje van de ziektekosten. Ze zijn hier wel heel blij met de mogelijkheden van digitale fotografie. Want overal waar je een foto moet laten maken, laten ze je ook zien hoe het is geworden en mag je ervoor kiezen om hem nog eens opnieuw te laten maken als je hem niet goed vindt. Lachen is dat! Dat doen ze niet met je pasje in het Sintjansdal! Sta je er raar op (en dat geldt voor de meeste mensen) heb je pech. Nee, dan hier! Je mag net zo lang door gaan tot je er tevreden over bent. Ze geven ook nog tips: even glimlachen! Dan schiet je echt bijna in de lach.