lekke band

Onze eerste vakantiedag zit erop. Vanmorgen ben ik naar La Curaçao geweest, samen met Ellen. Op zoek naar een witte broek voor Thijs (die wilde niet mee) Helaas hadden ze geen witte broeken voor jongens. Dus maar een donkerblauwe gedaan. Verder nog het één en ander voor mezelf en een sportbroek voor Ellen. Jurken voor meisjes van die leeftijd hebben ze ook niet.
Toen we eindelijk weer bij de auto kwamen, zag ik het meteen: lekke band. Tja, wat nu?? Ik had er laatst met m'n neus bovenop gestaan toen Ard hem verwisselde. Maar het zelf doen....? Ard gebeld, die zat in een vergadering en nam niet op. Wat ik eigenlijk ook niet verwachtte. Met de moed der wanhoop ben ik toen begonnen. Had ik eerst de krik te ver naar de zijkant van de auto. Dus weer naar beneden gedraaid. Overnieuw proberen. Het ging. Maar ik voel het nog in mijn handen en mijn armen. Best zwaar. Toen de moeren van het wiel. Die zaten goed vast. En toen twijfelde ik over welke kant ze op moesten. Ik dacht: normaal is het tegen de klok in.
Dan moet ik altijd weer denken aan de jongens van de anesthesie. Dat zijn echte techneuten. Als wij dan vroegen: welke kant op draaien, zeiden ze: net als thuis. Behalve bij Engels schroefdraad, dat is net andersom. Oftewel, daar kon je nog niks mee.
Maar uiteindelijk had ik er toch 3 losgekregen. Toen stapte er een jonge Antilliaan uit en vroeg: kan ik helpen? Heel graag, zei ik. Vervolgens heeft hij de rest van de klus geklaard. Waarvoor ik hem heel hartelijk heb bedankt. Superfijn.
Zat ik alsnog met een lekke band, natuurlijk, achterin de kofferbak.
Na het eten ben ik naar een bandenmannetje gereden, vlakbij Palu Blanku.... Daar hebben ze er een nieuwe band om gedaan en hem er ook weer op gezet nadat ik dat vriendelijk gevraagd had. En zo heb ik al weer 2 nieuwe banden om mijn auto. Maar met al die gaten in de weg willen ze best lek rijden!

Toen dat allemaal geregelde was konden we naar Hato. Ard is even een avondje naar Bonaire voor de CHE. En wij hebben Douwe en Stijnie uitgezwaaid. Met pijn in ons hart....Zo jammer dat ze nu al weer vertrekken naar Nederland. Maar ja, zo gaat het soms. We hebben gezellig nog een cappuccino gedronken voordat ze door de douane gingen. Thijs en Ellen waren ook mee. We hebben onder aan de roltrap staan zwaaien tot we niks meer zagen.

En nu zitten de kids een film te kijken van mister Bean. We moeten het toch een beetje leuk maken :) Bak chips erbij, glaasje drinken.

Het weer was vandaag prut met peren. Veel regen. Dus geen pannen op het dak. Ik hoop echt dat morgen de zon weer schijnt!
Aan de linkerkant van het huis zijn de slaapkamers klaar om geverfd te worden. De deurkozijnen worden klaargemaakt. Morgen weer foto's. Ard is bij elkaar net een half uurtje thuis geweest, vandaag, nadat hij om een uur of 7 vanochtend de deur is uitgegaan.