Herinneringen

Beetje vreemde dag. 13 jaar geleden was het donker, regenachtig, koud. En nu hier op Curaçao is het warm, zonnig, licht. Echt het tegenovergestelde. Eigenlijk merk je dan ook dat de herinnering aan Femke in je hart zit. Het is een deel van jezelf. Maar het is niet echt meer voor te stellen hoe het zou zijn als zij er nog was geweest. Soms, als er een nichtje kwam logeren...dan kon je bedenken hoe het zou zijn.
Toch wordt haar naam nog bijna dagelijks genoemd. Vaak met vragen over de hemel. Ellen benoemt vaak dat ze zo graag een grote zus had gehad. En Thijs wil zo graag met Femke praten en haar zien. Die verheugt zich enorm op de hemel, gevoelig mannetje, al heeft hij soms ook een grote mond.
Toch is het fijn om met de kinderen over Femke te praten. Ze is niet alleen in ons hart, ook in hun hart.
Zo hebben we met elkaar psalm 139 gelezen, vanavond. Een bijzondere psalm: God is altijd bij ons, Hij ziet ons overal. Hij kent ons van af ons eerste begin. En Hij heeft onze dagen geteld.
Ook al begrijpen wij niet waarom ze toen al moest sterven, het is niet buiten God om gegaan. Misschien dat we later het antwoord krijgen.

We hadden een mooie kerkdienst, vanmorgen. Afscheid genomen van Ruben, die dinsdag met vader en broer teruggaat naar Nederland. Het gekke was dat wij juist helemaal geen liederen zongen die enig verband hadden met 13 jaar geleden. En ook de preek had zo'n ander thema: Jezus is de levensbron. Een mooie preek, vond ik.
Na de kerkdienst hebben we gezellig koffiegedronken. In de kerk en thuis. Bekenden uit Nijkerk gesproken, leuk hoor. Na een ommelandse reis kwamen we weer thuis. Dit vanwege carnaval, waardoor de wegen al vroeg afgesloten waren.
Vanmiddag zijn we weer naar de baai gegaan. Het waaide behoorlijk hard, maar het was wel lekker in het zonnetje. En natuurlijk gingen de jongens weer vliegeren. Het waaide zo hard dat het touw 3x knapte. Tijd voor nieuw vliegertouw.