Yes, Ard weer thuis

Ard kwam keurig op tijd aan op Hato. Ik was met Ellen en Thijs al voor half 2 aanwezig. Soms gaat het erg snel....Het vliegtuig zou om kwart voor 2 landen en toen was hij er ook. Maar toen duurde het nog tot 10 over 2 voordat Ard naar buiten kwam. Heel netjes, maar Thijs vond het veeeel te lang duren. Het is zo lekker overzichtelijk op Hato, heel anders dan op Schiphol. Je kunt elkaar bijna niet mislopen.
Thuis hebben we de koffers uitgepakt. Er zat het een en ander in waarvan ik dacht: 'k zou niet weten wat ik hiermee moet doen (pyjama van Theo bijvoorbeeld) maar verder kwam er ook veel zinvols uit. Allerlei keukenspullen. Een wonder dat ze hem er zo door hebben laten gaan.
En toen bedachten we dat we best nog achter de Pick-up aan konden gaan. Arjan was teleurgesteld dat we geen touwen mee hadden. Dat vond ik ook een wonder, want we hadden wel een ton vol in de schuur in Zeewolde. Ik geloof dat die nu in Ede rondzwerven en ooit misschien wel deze kant op komen. Maar niet nu. Dus vond Ard dat we wel langs een botenzaak konden gaan, vlakbij Bottelier, waar we voor een autootje van mij zouden kijken. Dus Arjan wilde wel mee. En Ellen bedacht in het zwembad dat ze ook graag mee wilde. Theo en Thijs niet!
Bij de autozaak gekomen hebben we de Pick-up betaald. Ard heeft de rest van de formulieren ingevuld. Ellen zat te bibberen in de airco. Maar uiteindelijk was alles voor elkaar. Morgenmiddag is hij klaar. Als we wilden mochten we hem nu ook wel gelijk meenemen.
Nou, zei Ard, we moeten nog de stad in. Is het goed als we hem op de terugweg ophaalden.
Dat was prima. Zo gezegd, zo gedaan.
Wij naar de botenzaak. Zoooo mooi, alles wat je voor zeilen, duiken enzovoort nodig hebt hebben ze daar. Ook touw. Heel veel touw. In alle soorten en maten. We hebben 11 meter touw van 10 mm dik gekocht. Met een rolgeval waar je hem door kunt laten gaan. Arjan is dus van plan om te gaan klimmen. Ben benieuwd waar....
Nadat we kwijlend de winkel hadden verlaten gingen we naar Bottelier. Weer een andere wijk van Willemstad, helemaal aan de andere kant van de stad dan waar wij wonen. De wijk was tegen een heuvel aan gebouwd en boven op de heuvel stond het huis waar wij moesten zijn. (Het is net Nijntje die leert fietsen: en boven op de heuvel, daar stond een leuk wit huis, dat huis was van mijn tante, van tante Trijntje Pluis.)
Daar stond de Hyundai, leek leuk, zo van een afstandje. Tot we er in zaten. Hij schakelde slecht, stuurde slecht, rammelde aan alle kanten. Nee, dit was hem ook niet. Ik stond doodsangsten uit van de heuvel af en er weer op. Was blij toen we weer bij dat mooie huis waren. Het huis was duidelijk mooier dan de auto.
Waarna ik opperde dat we misschien wel de huurauto van Daniel over konden nemen. Wat Ard een goed idee vond. Bij de Pizzazaak heeft hij Daniel gebeld, die moest het overleggen, we horen er nog van, maar het was een goede optie. En zo komt er wellicht eindelijk een einde aan onze autozoektocht.
Ard is toen met de Pick-up naar huis gereden en ik met ons rode brikkie.
Toen hebben we gezellig met z'n zessen pizza gegeten met Fria, frisdrank van hier waar de kinderen dol op zijn en wat ik voor de zondag bestemd had vanwege het suikergehalte. Maar ter ere van papa's thuiskomst en de komst van de Pick-up mocht-ie nu op tafel. Iedereen blij.