En weer een gesprek op school....

Vanmorgen ben ik naar de lerares Engels geweest. Van Theo. Ze vond zijn niveau te laag, maar met wat bijlessen zou dat zo verholpen kunnen worden, dacht ze. Verder zei ze dat hij zo'n leuke jongen is, die goed zijn best doet. Die Engels ook leuk vindt.... Dat is ook zo, maar ik had niet gedacht dat zij dat ook eruit zou vissen. Wel dus. Wat een opluchting. Een hartelijk, spontaan iemand.

Verder kwam Ellen een beetje pips uit school. Was de hele middag stil en hing een beetje op de bank. Dat is geen goed teken. Ineens begon ze te huilen. Ze voelde zich niet lekker, hoofdpijn, buikpijn. En ze waren zo druk in de klas.
Uiteindelijk is ze met een paracetamol in bed gegaan met de belofte dat ze morgen een dagje thuis mag blijven.
Ook Arjan voelde zich niet lekker. Ik hoop niet dat we nu een ronde griepjes gaan doen!

Theo kwam vroeg uit school. Was zelfs binnen een uur thuis. Wat een mazzel.
Had zijn huiswerk in no-time af. Tot we samen eens even gingen kijken naar Nederlands. Toen bleek dat er toch nog wel iets meer aan gedaan kon worden. Samen zijn we door de stof heen gegaan. Als ik in het onderwijs zou gaan (ik moet er niet aan denken, maar áls....) dan zou ik Nederlands willen doen. Theo dacht dat hij alles van grammatica en spelling wel goed kon. Toch waren er nog wel wat puntjes op de i te zetten. De beruchte details, die makkelijk over het hoofd worden gezien.

Vanmorgen hadden we weer eens stroomstoring. Het was best lang geleden dat we aan de beurt waren, dus ja, we mogen niet klagen.
Als er ergens stroomuitval is, dan wordt de pijn verdeeld. Om de beurt worden wijken afgesloten tot het euvel verholpen is.

Na alle regen van gister was ik blij met het zonnetje van vandaag. Dacht een paar wassen weg te kunnen werken. Maar ja, als dan de stroom uitvalt, dan doet de wasmachine het ook niet. En kun je niet stofzuigen. En niet op de computer, tenminste, niet op internet. Het was maar goed dat ik toch naar school moest. Ik ben maar wat eerder van huis gegaan: even bij de assistente langs om een verwijzing te halen voor Yudaboyu. Dat is wat Eleos in Nederland is.
En ik ben nog bij tante Erna langs geweest, maar die was niet thuis. Het was een gokje, ik zou bellen voordat ik langskwam. Tja, dan kun je dit verwachten. Vaak is ze wel thuis, maar niet altijd. Donderdag nog maar eens een poging wagen.