Niemand in het zwembad, vandaag!!

Vanmorgen, na kerktijd, zijn we nog even langs de kavel gereden. Tot onze grote verrassing hebben ze nog wel de rest van de bebossing eruit getrokken, gister. Er staan nog wat stronken, daar zal grof geweld voor nodig zijn.....En nu?? Morgen weer overleg met de architect.
Thuis wilden de kinderen eerst graag op de laptops, het was wel na 10 uur, maar ik wilde ook wel graag een beetje rust: dus vooruit dan maar. Uiteindelijk heeft alleen Ellen die tijd volgemaakt.
Ik heb met Theo nog een spelletje Rummikub gedaan. Daarna deed Thijs een spelletje Rummikub met Theo. En inmiddels had ik mijn ouders aan de skype-lijn. Toch een reuze-uitvinding! Het is soms een beetje afwachten wanneer mensen online zijn. Maar je kunt het ook van te voren afspreken via de mail. Of op hyves...
Ard kreeg al gauw weer de kriebels: die nam Thijs mee met een ritje over Blue Bay. Eens even kijken op de andere secties. Ze hebben een oude geschutskoepel gevonden, uit de oorlog. En even bij het strand langs, lekker afkoelen in het water.
Tegen half 5 kwamen onze broers en zussen van de kerk. Het is toch zo gaaf om dan met elkaar te bidden, te zingen, uit de Bijbel te horen en er met elkaar over door te praten. En dan samen een pan soep leeg te eten (op een bodempje na dan....) met stokbrood. Het heeft wel iets van wijkkring. Voor de vergelijking. Dan snappen onze oud-wijkgenoten wel wat ik bedoel. En we voelen ons dan ook al echt opgenomen in de "gemeenschap der heiligen" om een dierbare oude term te gebruiken. In elk geval voelt het al best wel vertrouwd.
Aan het eind zongen we het liedje van Elly en Rikkert: We zullen opstaan, en met Hem meegaan, straks als Jezus terugkomt.
Waarin de zin voorkomt: blijf niet treuren, zit niet bij de pakken neer, sikkeneuren, helpt je toch niet meer.
Even later vertrouwde Thijs mij toe: het klopte best wel, dat liedje. Want ik moest net een dikke scheet laten en we zongen: zit te meuren...
Beetje verkeerd verstaan! Moet nog iets aan gewerkt worden. Op dat moment konden Ard en ik elkaar alleen maar aankijken met een blik van verstandhouding. Het blijft lachen met die jongen!
Toen Thijs en Ellen in bed lagen hebben Ard en ik nog even een ommetje gemaakt: naar het strand gelopen. Het is daar zo gezellig in het donker. Met lampjes onder de palmen en een gezellig restaurant. Echt sfeer!
Dus Jan en Hilde, als jullie hier zijn gaan we daar eens fijn heen met z'n vieren. Kunnen we ons nu al op verheugen. Volgend jaar. Of over 2 jaar.
Er kwam een golfkarretje ons achterop. Die jongen vroeg of hij ons ergens af kon zetten. Nee dus, wij maakten een wandeling voor ons plezier. Maar zo is de sfeer op Blue Bay: gemoedelijk. Ik heb met Ellen ook al eens een lift gehad. Theo en Arjan konden ook al meerijden. Die durfden dat niet aan....
Al met al missen we jullie in Nederland best wel. Maar hebben we het hier verder heel erg naar onze zin.
Nu nog 1 week vakantie en dan storten we ons in het "gewone" leven.
Van de week gaat Ard ook achter judolessen aan. Waarschijnlijk gaan ze alle vier op judo.