Verjaardag Ellen

De dag begon al vroeg. Ellen wilde graag haar cadeautjes voor schooltijd krijgen. Zo gezegd, zo gedaan. Ze was er zo blij mee: het vakantiehuis van Playmobil (nog meegenomen vanuit Nederland van Marktplaats!), een DS-spelletje van dolfijnen, een jurkje voor haar baby-born, het spel: ligretto (soort Pang) en een boek wat gaat over een meisje dat niet zo goed kan leren en die veel van paarden houdt. Het is het 2de deel van een serie, het eerste deel heeft ze al en daar was ze heel enthousiast over.
Bij school aangekomen bleek dat haar juf ziek was. Meester Wendel, het hoofd van de school, heeft de kinderen verdeeld over andere klassen. Ellen vond het allemaal prima. Ze mocht zo alle klassen langs om de leerlingen van haar eigen groep te tracteren (wel een beetje sneu voor alle andere kinderen...) en bij de juffen mocht ze een klein cadeautje uitkiezen. Dat is daar op school de gewoonte. Dat had Ellen vorige week al gezien toen Juliette jarig was en ze vond het geweldig. Al met al was ze best gelukkig met haar verjaardag op school, ondanks dat de juf ziek was.
Vanmiddag kwam Tessa nog. En Nadine met haar moeder. Zo had ze alle tijd om met haar cadeautjes te spelen.
Ik had een lekkere cake gebakken: met mooie kleurtjes erin en frosting erop. Dat had ik in Nederland nog nooit gezien. Het was in elk geval een succes.

Theo had zowaar de bus naar huis genomen. Dat viel me reuze mee. Vanaf school gaat het wel snel maar bij Veeris moet hij meestal lang wachten. Toen is hij gaan lopen tot aan de Centrumsupermarkt. Ik schat in dat dat toch zeker wel een half uur lopen is en dat bij zo'n 30 graden.....Het laatste stuk heeft hij toch maar wel een busje gepakt, toen kwamen er een paar achter elkaar aan. Waarschijnlijk zal hij over een paar weken wel meer logica zien in hoe, waar en wanneer er busjes gaan.
Overigens was ik best trots dat hij zelf tot aan huis was gekomen! Knalrood en drijfnat van het zweet.

Vanavond hebben we bij McDonalds gegeten. Ellen wilde dat graag en eigenlijk kwam me dat best goed uit.
Je moet er alleen niet heen gaan als je veel haast hebt. Het tempo is poko-poko.
Op de terugweg zei Ellen lichtelijk teleurgesteld: En nu is mijn verjaardag al weer voorbij...
Ja, meid, de dagen vliegen om!
Omdat we nog een beetje op tijd thuis waren hebben we samen alle verjaardagsberichtjes gelezen op hyves, waarbenjij.nu en op de mail! Iedereen heel hartelijk bedankt, want het wordt hier zeer gewaardeerd.