alweer stortbuien

Vanmorgen zijn Tessa en ik naar de bieb geweest. Leuk! We houden allebei van lezen, dus dat is altijd een succes. Nu heb ik pasjes voor de kinderen en voor mijzelf. De helft goedkoper dan in Nederland!! Maar ik mag maar 4 boeken per keer lenen en de kinderen 3 boeken per keer. Verder hebben ze ook alle mogelijke CDroms enzo. Computers hebben ze ook. Het ziet er best modern uit.
Net als het postkantoor, waar we nog even geweest zijn. Een kaartje voor Ellen haar vriendin Esra op de bus gedaan en een kaart voor buurvrouw Wilma, waar Thijs een bijzondere band mee had.....eh heeft. Nee, hij heeft nog geen nieuwe buurvrouw Wilma gevonden en we schatten in dat dat ook niet gaat lukken. Want er is maar 1 echte buurvrouw Wilma (en die kunnen we niet meenemen hierheen, wat jammer nou!)
Daarna zijn we doorgereden naar Salina, naar de Albert Schweitzer. Ondertussen begon het te spetteren. Maar voor we bij de school waren stortregende het. En Salina ligt heel laag, het stroomde door de straten en binnen 10 minuten stond het tot de stoeprand. En de paraplu lag thuis....De auto stond tot de velgen in het water en ik moest wel de jongens van het plein halen. Drijfnat waren we.
Ik was nog bang dat de auto niet zou starten, maar dat viel mee. Kwamen we bij de Dividivi: Heel Emmastad kurkdroog! Hoe komt u zo nat, vroeg Ellen. Tja, het regende....
Wij doorgereden naar Veeris. Bij Palu Blancu begon het weer te regenen en bij Veeris zaten we weer in dezelfde bui. Leek het. In elk geval werd je er net zo nat van. Dan word je van een paar stappen tot je voordeur toch echt nog even drijfnat, of niet Tessa?
Ook op Blue Bay had het erg geregend. De plassen stonden in de kamer. Gelukkig stond er niks onder....Maar er mag wel iets aan het dak gebeuren. Als we vaker van deze buien krijgen in de regentijd, dan komt het niet goed.
Vanavond ben ik naar het Marnix College geweest. Een ouderavond van Theo zijn school. Leuke mentor! Ze hield een duidelijk verhaal over wat er van de leerlingen (en van de ouders) verwacht wordt voor het examen. Hard werken, in elk geval. Maar de school werkt ook hard mee.
Ik heb gelijk maar een gesprek aangevraagd. Tenslotte hadden we in Ermelo ook elke 8 weken wel een gesprek en dat is ons goed bevallen. Alleen hadden we daar ook een ambulant begeleider erbij van onschatbare waarde. Ik hoop dat we daar genoeg van geleerd hebben om het nu zelf verder te kunnen doen. We mochten gelijk komende maandag komen.
Kunt u om kwart over 7?, vroeg de lerares
's Avonds?, vroeg ik
Nee, 's morgens! zei ze.
Nou ja, prima, breng ik Ellen naar school en rijd ik gelijk door. Komt wel goed.
Maar leraren en leraressen in Nederland, zien jullie jezelf al oudergesprekken doen op maandagmorgen om kwart over 7?? Haha, niemand die zo gek is!
Zo zie je maar, alles is hier anders. En dat is toch leuk om mee te maken.