het avontuur is begonnen

Het was een enerverende dag. Koffers inpakken, opruimen, schoonmaken. Gister kreeg ik de groene koffer niet open, die we op Marktplaats gekocht hadden. Wat een ramp. Buurvrouw Janneke heeft met veel geduld en een beetje hulp van Internet de code gekraakt. Hoera. Verder had ik ons allemaal uitgeschreven uit de gemeente. Dacht ik. Stond Ard er niet bij (en Femke wel) Dus Ard moest vandaag nog bellen om het in orde te maken, maar ook dat is goed gekomen.
Gelukkig kwam Ingeborg vanochtend helpen, schoonmaken, zuigen enzo. Maar ook vanmiddag moest er nog heel wat gebeuren en dat was nog niet klaar toen Ard kwam...... Dus de laatste troep: pennen, sleuteltjes waarvan je niet weet waar ze van zijn, plakband enzo is allemaal in een doos beland en staat nu ergens aan de Rietlaan bij heel aardige mensen met een grote garage. Daar mag Ard zich nog over ontfermen als hij over 2 weken weer in Nederland is. De rest van de kampeerspullen staat er ook. Inmiddels zaten de koffers helemaal vol (spannend morgen bij de douane, Ard denkt dat ze te zwaar zijn) Nou ja, het ergste wat kan gebeuren is dat we moeten bijbetalen. En per ongeluk heb ik onze Billy met glazen deuren nog verkocht voor 50 euro, dus dat zit nog in de portemonnaie.
Maaaaar: toen bedacht ik me dat ik de schoenen vergeten was!! O, o , o. Het was even niet zo gezellig. Maar het is toch gelukt. Slippers wegen niet zo veel, dus dat was niet zo erg voor de kilo's.
Buurvrouw Wilma heeft voor ons gekookt. Wij hebben lekker gegeten bij hun. Heel gezellig, de stemming steeg weer. Ondertussen werden de laatste spullen die niet mee konden opgehaald en namen we afscheid van alle bekenden en buren. En na ons toetje: ijs met slagroom, konden we instappen.
Boomklevers: bedankt voor het uitzwaaien. Het voelt goed om zo te vertrekken. We hebben het altijd goed gehad bij jullie!
Twee jongens reden mee met een auto van ma: de helft van onze koffers achterin. En zij hebben onze auto weer meegenomen naar Zeewolde.
In het Etap hotel waren de kids door het dolle heen. Alle stress van de afgelopen tijd kwam er in 1 keer uit. Ellen ratelde aan een stuk door en Thijs ook. Aangezien het al 9 uur was ging ik maar snel hun slaapspullen zoeken. Het duurde even.....en toen bleek dat ook de code van de roze koffer zoek was. Dat was dus geen 000. Zo, dan baal je.
Ard, Theo en Arjan zijn begonnen met zoeken. Ze waren al bij 430, toen ik het overnam. Bij 500 aangekomen dacht ik: dat kan nog even duren. Zou ik het ook kunnen, wat Janneke kon??
En ja, ik kon het. Het komt er op neer dat het niet eens zo moeilijk is om een code te kraken. Ik zal het hier niet uit de doeken doen. Maar wie het wil weten, die kan ik het vertellen.
Thijs en Ellen slapen inmiddels heerlijk, gedoucht en wel. En wij leven ons nog even uit op onze laptops.
Ellen heeft een kinderbijbel gekregen op school. Daar las ik het eerste verhaal uit voor: de schepping. Bij de derde dag aangekomen, vulde Thijs aan: en toen schiep God Curaçao. Ja, ja.
Thijs heeft een leuk afscheid gehad. Toen ze naar buiten kwamen aan het eind van de schooldag gingen al zijn klasgenootjes in 2 rijen staan met een handje aan een stokje, daar zwaaiden ze mee terwijl Thijs er tussendoor mocht lopen. Wat een spijt dat ik geen fototoestel mee had.
Ook Arjan heeft een leuk afscheid gehad. Eigenlijk heeft hij 2 dagen feest gevierd, want groep 8 had het vandaag erg druk met de musical.
Zometeen lekker slapen en dan kan de echte reis beginnen!
Zeewolde, we zullen jullie nooit vergeten.