woensdag 29 juni

Maandagmorgen zijn we even bij de school van Thijs langs geweest: de Albert Schweitzerschool. Maar dat was niet zo'n handig moment. Ze waren net aan het afscheid nemen van de juffen die vertrokken. Maar nu heeft Thijs in elk geval wel de school gezien waar hij straks naar toe gaat.
Thuis zei hij: ik heb helemaal geen zin om naar school te gaan.
Ik schrok me naar. Dacht: zo, daar gaan we nog wat mee beleven. Maar waarom dan niet? Ik kon een heleboel bedenken: vreemde kinderen, nieuwe juf, ze praten anders....
Maar nee, hij moet daar een poloshirt aan! En daar heeft hij een hekel aan.
Nou, daar komen we nog wel overheen. De eerste dag mag hij nog wel een T-shirt aan.
Ook zijn we bij Ellen haar school geweest. Daar mochten we even gaan kijken naar haar klaslokaal. Maar omdat het bijna vakantie was, was het allemaal al erg kaal. En daarna hebben we haar nieuwe juf even gesproken. Een Nederlandse juf! Voor Ellen wel een opluchting. Die had ook spontaan zin om weer naar school te gaan. Jammer, meid. Je moet nog bijna 6 weken wachten. Maar een leuke school, de Dividivischool, een klas van 16 kinderen, net als op de Werf. Dat gaat wel goed komen met Ellen.
Dinsdag heb ik voor het eerst geskyped met mijn vader! De verbinding was prima. Een beetje vertraging, dus je moet elkaar wel uit laten praten. Ik heb er nog niet zoveel ervaring mee. Hoor alleen wat onze jongens er allemaal mee doen: zo had Thijs dus met iemand uit Zeewolde geskyped toen wij niet thuis waren en had hij het zwembad laten zien! Zal ik het water nog wat dichterbij laten zien?, zei hij. Nee, dat moest hij maar liever niet doen..... Gelukkig was het goed gegaan. De grapjas.
Allerlei zaken beginnen nu te rollen: volgende week komt de container voor de deur. Ze zetten alles binnen (fijn voor mij, want Ard is dan in Nederland) en zetten de grootste dingen in elkaar. Jammer voor ons, want de meeste dingen kunnen zo in de garage.
Gistermiddag hebben we weer bij de baai gezeten. Heerlijk: onder de palmboom, blauwe lucht boven je, kinderen aan het spelen. E-reader mee. Wat een luxe. En dan het idee dat het niet over 2 weken afgelopen is, maar pas over 3 jaar!
Thijs is erg enthousiast over het snorkelen: hij had een barracuda gezien, en boevenvissen. Boevenvissen?? Ja, van die zwart-wit gestreepte. En Dory (van Nemo) hij spreekt dat zo schattig uit op zijn engels.
En ook Ellen is onder leiding van Theo aan het snorkelen gegaan. Zo gaaf om te merken dat Ellen zich toevertrouwt aan Theo en dat Theo zijn zusje langzaamaan went aan het onderwaterleven. Hij vertelt alles wat ze zien. Het ging heel goed.
Omdat we ook nog de was moesten ophalen bij de wasserette bij Zuikertuintje (voor 6 uur want vandaag waren ze dicht) gingen we maar bij de Heren eten. Daar was het pasta-dag: dan zijn alle pasta-gerechten voor de helft van de prijs.
Even voor de mensen die Curacao niet zo goed kennen: Zuikertuintje, vroeger een landhuis, nu een winkelcentrum, met o.a. een Bruna!! Maar ook met een gezellig restaurant: de Heren.
Daarna zijn we nog naar fort Nassau gegaan. Het was nog net licht. Daar kijk je over de hele stad heen: de Annabaai, de haven (de grootste natuurlijke haven ter wereld) en daar hebben we een beetje verteld over hoe het vroeger was. Dan hangen ze aan je lippen, tot en met Thijs.
Toen nog door de stad. Inmiddels was het donker. Bij de pontjesbrug hebben we de foto's gemaakt van het gezicht op Punda met de mooi verlichte huizen.
Aan de kant van Otrobanda waren er groepen dansers aan het oefenen. Ellen was er helemaal weg van. Met kleding van vroeger, oude dansen van het eiland. Heel mooi.
En vandaag zijn we op autojacht geweest. Ard wilde graag een pick-up met dubbele cabine. Maar dat werd een beetje te duur. Bij de garage stond een grote auto, ik weet het merk niet meer, het lijkt op een Landrover. Met 6 zitplaatsen. Daar kun je overal mee rijden, zei de garageman. Dat moeten we hebben. Want de wegen zijn niet overal even gladjes. Zacht gezegd. Ze hebben net bij Blue bay, vooraan, de ergste gaten weer gedicht. Daar mag je dan al blij mee zijn. Dus zo'n lekkere grote bak die hoog op de wielen staat is eigenlijk geen overbodige luxe. Er moest nog het een en ander aan gerepareerd worden en dan kunnen we vrijdagmorgen een proefritje maken. Als hij goed bevalt dan wordt-ie verder klaar gemaakt. Over 2 weken kunnen we hem dan ophalen. Je moet hier nergens haast mee hebben.
Nu moeten we ook nog een klein autootje zoeken voor mij. Maar daarvoor moeten we naar de andere kant van de stad. Dat ging vandaag niet meer.
Ard heeft de boxsprings opgehaald die we in Nederland al gekocht hadden op Marktplaats.an Zo kunnen we eindelijk weer eens in een echt bed slapen.
Vanmiddag is Ard weer met de kinderen naar de baai geweest. Ik heb maar weer eens een beetje gesopt en gedweild. Wel zo handig als iedereen van de vloer is.