Eindelijk het begin!

Vandaag was het dan eindelijk zover: niet om 7 uur....maar vanmiddag om half 4. We hadden een telefoontje gehad, dus wij waren er ook al.
De buurvrouw was net in de tuin, daar hebben we gelijk kennis mee gemaakt. Zij hebben de kinderen al groot, die wonen allemaal in Nederland. Vinden Curacao te klein en te warm. Snap je dat nou?
Maar een heel gezellig mens, daar gaan we leuke buren aan krijgen. Ze vertelde ook dat er veel kinderen in de buurt wonen.
Verder had de aannemer zijn vrouw en kinderen meegenomen. Die bleven eerst in de auto zitten, wat Thijs meteen zag. En toen ging hij een praatje maken, al hangend over het open raampje. Twee echt Antilliaanse jongetjes, een van 6 en een van bijna 5. De oudste kon nog een beetje Nederlands, de jongste bijna niks. Maar dat maakt niet uit. Ze hebben zich met z'n drieen prima vermaakt.
Ondertussen was de loader gekomen. Die ging aan de gang. Maar er stonden veel meer bomen dan er eerst was gezegd. Dus dat gaf natuurlijk problemen. Toch kwam hij een heel eind. Tot er een olieslang brak. Toen was de pret uit. En het is echt een grote kavel. Bijna de grootste op de L-sectie. Er is nog eentje groter: 1100 vierkante meter, die van ons 1050. Dat betekent veel boompjes hakken en wortels trekken. Maar goed, komende week gaat de rest eruit, worden de grenzen getrokken, wordt er gecontroleerd door Blue Bay en dan kan de fundering erin. O, maar het bouwen kan hier snel hoor, zei buurvrouw Roos. Ja, dat hopen wij ook! Stiekem doen we een wedstrijdje met de overburen. Die hebben nu de fundering liggen. Maar wij hopen toch eerder er te wonen. Dus dat wordt spannend.
En de jongens waren zo mooi met elkaar aan het spelen. Ze wilden alledrie op het muurtje zitten van de buren. En toen gingen ze Thijs en mij leren in het Papiamento te tellen. Het oudste jongetje tolkte een beetje. Het was zo grappig. Ik begreep dat ze in Julianadorp wonen, dus ik hoop dat ze een keer met Thijs komen spelen. Leuk, zulke contacten.